Uzayın karanlığından çıkıp Güneş’in arkasından yeniden sahneye dönen 3I/ATLAS, bilimin ezberini bozan ısı izleriyle gökyüzünü adeta yeniden yazıyor. Bilim insanları şaşkın, teleskoplar kilitlenmiş, teoriler altüst… NASA ise tüm bu karmaşanın ortasında sakin bir sesle “Tehlike yok” diyor.
Kuyrukluyıldız 16 Kasım gecesi yeniden görünür hâle geldiğinde, İtalya’daki Virtual Telescope Project dünyanın dört bir yanına canlı yayında görüntüleri servis etti. Manciano’daki robotik teleskoplardan akan karelerde, 3I/ATLAS’ın güneş sistemini kesip geçen hiperbolik yolculuğunu sürdürdüğü açıkça görünüyordu.
Ama asıl bomba, USA Herald’ın yayımladığı termal analizde patladı. 3I/ATLAS’ın çekirdeğini çevreleyen kusursuz eşmerkezli ısı halkaları—evet, neredeyse milimetrik simetrilerle! Doğal kuyrukluyıldızların dağınık ısı bulutlarıyla uzaktan yakından benzemeyen bu düzen, bilim insanlarını adeta şaşkına çevirdi.
Üstelik anormallikler bununla bitmiyor:
- İç halonun çevresinde sıcaklığın bir anda çöktüğü gizemli bir “bastırma bandı”
- Dönüşü ne olursa olsun yerinden kıpırdamayan iki sabit sıcak nokta
- Güneş’e yaklaşırken normalde uzayıp giden ısı kuyruğu yerine yuvarlak ve kararlı bir dış ısı kabuğu…
Sanki doğa yasaları kısa bir mola vermiş gibi.
Tüm bunlara karşın NASA’nın açıklaması buz gibi soğukkanlı: 3I/ATLAS “tartışmasız bir kuyrukluyıldız”. Buzlu çekirdeği, aktif koması ve toz-gaz salınımıyla tamamen doğal bir yapı olduğu söyleniyor. Üstelik Dünya’ya yaklaşacak olsa bile aradaki mesafe 167 milyon mil olacak yani kozmik anlamda bile güvenli bir fark.
Ancak sorular havada asılı duruyor:
Bir kuyrukluyıldız bu kadar düzenli olabilir mi?
Bu ısı halkalarını oluşturan mekanizma ne?
Ve en önemlisi… bu yıldızlararası misafirin arkasında henüz anlamlandıramadığımız bir hikâye mi var?